^
Christmas Special day Offer
HTML (ang. HyperText Markup Language)- hipertekstowy język znaczników, stosowany do tworzenia dokumentów hipertekstowych
HTML pozwala opisać strukturę informacji zawartych wewnątrz strony internetowej, nadając odpowiednie znaczenie semantyczne poszczególnym fragmentom tekstu – formując hiperłącza, akapity, nagłówki, listy – oraz osadza w tekście dokumentu obiekty plikowe np. multimedia bądź elementy baz danych np. interaktywne formularze danych.
HTML umożliwia określenie wyglądu dokumentu w przeglądarce internetowej. Do szczegółowego opisu formatowania akapitów, nagłówków, użytych czcionek i kolorów, zalecane jest wykorzystywanie kaskadowych arkuszy stylów.
W 1980 fizyk Tim Berners-Lee, pracujący dla ośrodka naukowo-badawczego CERN, stworzył prototyp hipertekstowego systemu informacyjnego – ENQUIRE. System wykorzystywano do organizowania i udostępniania dokumentów związanych z badaniami naukowymi. Rewolucyjność pomysłu polegała na tym, że użytkownik, posługując się odnośnikami, mógł z jednej lokalizacji przeglądać dokumenty fizycznie znajdujące się w innych miejscach na świecie.
Język HTML składa się z kilku kluczowych komponentów:
Większość atrybutów elementów składa się z par nazwa-wartość, rozdzielonych znakiem "=", zawartych w znaczniku otwierającym elementu, po jego nazwie. Wartość może być zawarta w pojedynczych lub podwójnych cudzysłowach lub bez nich (o ile wartość nie zawiera spacji). W przeciwieństwie do atrybutów w postaci par nazwa-wartość istnieją atrybuty mające wpływ na element poprzez samo ich zawarcie w znaczniku otwierającym (np. ismap
atrybut dla znacznika img
).
Atrybut id
nadaje elementowi unikatowy identyfikator. Może on zostać użyty przez arkusze stylów do sprecyzowania wyglądu tego elementu lub przez skrypty np. do zmiany jego zawartości. Atrybut class
służy do sklasyfikowania elementów dla celów prezentacyjnych.
Począwszy od wersji 4.0, HTML definiuje listę 252 encji, pozwalających na zapisanie określonych znaków za pomocą specjalnych stałych.
HTML definiuje kilka typów danych, wprowadzanych m.in. jako wartości elementów lub atrybutów. Są to m.in. skrypty (script data), dane arkuszy stylów (stylesheet data), identyfikatory, nazwy, adresy URI, liczby, jednostki miary długości, języki, deskryptory mediów, kolory, kodowania znaków, data i czas, itp.
Aby uaktywnić definicję typu dokumentu (DTD) do celów poprawnej walidacji utworzonej strony, a także w celu uniknięcia działania przeglądarek w trybie quirks, dokument powinien rozpoczynać się deklaracją typu dokumentu (nieformalnie DOCTYPE). DTD, do którego odwołuje się sekcja DOCTYPE, zawiera gramatykę i zasady wykorzystywania znaczników w dokumencie podporządkowanemu określonemu DTD. Większość graficznych przeglądarek korzysta z sekcji DOCTYPE, a także innych dodatkowych informacji, warunkując tryb renderowania danej strony.
Przykład:
<!DOCTYPE html PUBLIC "-//W3C//DTD HTML 4.01//EN" "http://www.w3.org/TR/html4/strict.dtd">
W HTML5:
<!DOCTYPE html>
Powyższa deklaracja odwołuje się do wersji Strict DTD specyfikacji HTML 4.01, która nie posiada znaczników prezentacyjnych, takich jak <font>
, wykorzystując w tym celu kaskadowe arkusze stylów oraz znaczniki <span>
i <div>
. Walidatory kodu odczytują DTD w celu poprawnego sparsowania dokumentu i przeprowadzenia jego walidacji.
Dodatkowo HTML 4.01 obsługuje jeszcze wersje Transitional i Frameset. Wersja Transitional została stworzona do wykorzystywania w potrzebie używania elementów i atrybutów prezentacyjnych, natomiast wersja Frameset obsługuje dokumenty wykorzystujące mechanizm ramek